فرق دندانهای جانور گوشتخوار و گیاه خوار

دندان: بیش تر جانوران مهره دار دندان دارند. دندان ها برای گرفتن، بریدن و جویدن غذا به کار می روند. در بیشتر جانوران، هر گروه دندان ها وظایف خاصی دارند.

در جانوران گوشت خوار دندان های نیش تکامل بیش تری پیدا کرده اند و برای سوراخ کردن پوست شکار به کار می روند. در جانوران گیاه خوار دندان های آسیا بزرگ و شیار دارند تا بتوانند مقدار زیادی علف و برگ سفت را له کنند. جانوران گوشت خوار هم دندان های آسیای مخصوص دارند تا گوشت را با کناره های فک شان بجوند. لبه های این دندان ها مثل تیغه های قیچی روی هم می لغزند.

 

گیاه خوار

گوریل

گوریل‌ها حیواناتی گیاه‌خوار هستند و جزو حیواناتی می‌باشند که غذای خود را نیم خورده رها می‌کنند. گوریل‌ها برگ و میوه و حتی گاهی حشرات کوچک را نیز می‌خورند. گوریل بیشتر روز خود را به خوردن صرف می‌کند. دندانهای نیش بزرگ و بلندش به او اجازه می‌دهد تا گیاهان سخت و محکم مانند ساقه بامبو را خرد کند و بخورد. گوریل‌های زمینی اساسا از میوه تغذیه می‌کنند اما گوریل‌های کوهی از شاخ و برگ گیاهان و ساقه و ریشه آنها تغذیه می‌کنند.

گاو

در آروارهٔ فوقانی گاو دندان‌های پیشین و نیش وجود ندارند و فقط دندان‌های آسیا وجود دارند و برعکس دندانهای پیشین و نیش در فک تحتانی موجودند. دندان‌های نیش گاوها همانند ثنایا شده و بطور کلی بشکل یک ردیف منظم هشت تایی در جلوی فک قرار دارد.

گوشتخوار

مگالوسور

این دایناسور سری بزرگ و دندانهای نمایان مانند گوشتخواران داشته است.و دمی بلند که می‌توانسته تعادل بدن و سر بزرگ را که طولشان به ۹ متر می‌رسیده حفظ کند.ساختار مهره‌های گردن نشان می‌دهد که وی گردنی قابل انعطاف داشته است.برای تحمل وزن یک تنی این حیوان، پاها قطور و ماهیچه‏ای بودند.

 

شگ‌ماهیان

بیش از ۱۹۰ گونه به این خانواده تعلق دارند. از مشخصات آنها اینکه بدن بیضی تا کشیده و دراز، شکم گرد و از پهلو فشرده شده دهان انتهای با فک‌های غیر قابل ارتجاع که بوسیله پیش‌فکی‌های کوتاه و ماکسیلای طویل محدود شده‌است. دندانهای کوچک  وجود ندارد.