ترجمه سوره واقعه

**   »به    نام   خداوند   بخشنده   مهربان «   **

هنگامی که آن واقعه بزرگ (قیامت) واقع می‌گردد. ( 1 )

 که در وقوعش هیچ کذب و جای هیچ شک و ریب نیست. ( 2 )

 آن روز (قومی را به دوزخ) خوار و ذلیل کند و (طایفه‌ای را به جنّت) سربلند و رفیع گرداند( 3 ) .

آن‌گاه که زمین شدید به حرکت و لرزه در آید. ( 4 )

 و کوههای سخت متلاشی شوند. ( 5 )

 و مانند ذرّات گرد در هوا پراکنده گردند. ( 6 )

 و شما خلایق بر سه دسته مختلف شوید. ( 7 )

 گروهی راستان، اصحاب یمین باشند که چقدر حالشان (در بهشت ابد) نیکوست! ( 8 )

 و گروهی ناراستان، اصحاب شومی و شقاوتند که چقدر روزگارشان (در دوزخ) سخت است. ( 9 )

 و (طایفه سوم) آنان که (مشتاقانه در ایمان) بر همه پیشی گرفتند و (در اطاعت خدا و رسول) مقام تقدم یافتند. ( 10 )

 آنان به حقیقت مقربان درگاهند. ( 11 )

 آنان در بهشت پرنعمت جاودانی متنعّمند. ( 12 )

 آنها جمعی بسیار از امم پیشینیان هستند. ( 13 )

 و عدّه قلیلی از متأخّران (یا بسیاری از مقدّمان امّت محمّد ص و قلیلی از مردم آخر زمان این امّت باشند). ( 14 )

 آنان بر سریرهای زربفت مرصّع به انواع جواهر تکیه زنند. ( 15 )

 همه (شادان) با یاران و دوستان رو به روی یکدیگر بر آن سریرهای عزّت می‌نشینند. ( 16 )

 و پسرانی زیبا که حسن و جوانیشان همیشگی و ابدی است گرد آنها به خدمت می‌گردند( 17 ) .

با کوزه‌ها (ی بلورین) و مشربه‌ها (ی زرّین) و جامهای پر از شراب ناب. ( 18 )

 نه هرگز از آنها (هر چه نوشند) دردسری یابند و نه مستی عقل و رنج خمار کشند. ( 19 )

 و میوه خوش از هر چه برگزینند، ( 20 )

 و گوشت مرغان و هر غذا که مایل باشند، ( 21 )

 و زنان سیه چشم زیبا صورت، ( 22 )

 که (در بهاء و لطافت) چون درّ و لؤلؤ مکنونند (بر آنها مهیّاست). ( 23 )

 (این نعمتهای الهی) پاداش اعمال نیک آن بهشتیان است. ( 24 )

 نه آنجا هیچ حرفی لغو و بیهوده شنوند و نه به یکدیگر گناهی بربندند. ( 25 )

هیچ جز سلام و تحیّت و احترام هم نگویند و نشنوند. ( 26 )

 و اصحاب یمین هم چه خوش روزگارند! ( 27 )

 در سایه درختان سدر پرمیوه بی‌خار. ( 28 )

و درختان پربرگ سایه‌دار. ( 29 )

 و در سایه بلند درختان. ( 30 )

 و در طرف نهر آبهای روان زلال. ( 31 )

 و میوه‌های بسیار. ( 32 )

 که هیچ وقت منقطع نشود و هیچ کس بهشتیان را از آن میوه‌ها منع نکند. ( 33 )

 و فرشهای پربها (یا فراش و زنان زیبا). ( 34 )

 که آنها را ما در کمال حسن و زیبایی بیافریده‌ایم. ( 35 )

 و همیشه آن زنان را با کره گردانیده‌ایم. ( 36 )

 و شوهر دوست و با غنج و ناز و جوان و همسالان دلنواز. ( 37 )

 این نعمتهای بهشتی مخصوص اصحاب یمین است. ( 38 )

 که جمعی از پیشینیان، ( 39 )

 و جمعی از امت رسول آخر زمان هستند. ( 40 )

 و اما اصحاب شومی و شقاوت (که نامه عملشان به دست چپ است) چقدر روزگارشان سخت است

! ( 41 )

 آنها در عذاب باد سموم و آب گرم باشند. ( 42 )

 و سایه‌ای از دود آتش دوزخ. ( 43 )

 که نه هرگز سرد شود و نه خوش نسیم گردد. ( 44 )

این عذاب آنها را بدین سبب است که از این پیش به ناز و نعمت پرداختند. ( 45 )

 و بر گناه بزرگ (شرک و عناد) لجاجت و اصرار داشتند. ( 46 )

 و دایم می‌گفتند: آیا ما چون مردیم و خاک و استخوان پوسیده شدیم باز هم ما زنده می‌شویم؟) (47

 و آیا پدران گذشته ما زنده خواهند شد؟ ( 48 )

 بگو: البته تمام خلق اولین و آخرین، ( 49 )

 همه در وعده گاه روز معیّن محشر گرد آورده می‌شوند. ( 50 )

 آن گاه شما ای گمراهان منکر (قیامت. ( 51 )

 از درخت زقّوم تلخ دوزخ البته خواهید خورد. ( 52 )

 تا آنکه شکم را از آن پر می‌سازید. ( 53 )

 آن‌گاه همه از آب گرم جهنم بر روی آن می‌آشامند. ( 54 )

 بدان‌سان از عطش، آن آب را می‌نوشید که شتران تشنه آب می‌آشامند. ( 55 )

 این است طعام و شراب کافران در روز جزا. ( 56 )

 ما شما را بیافریدیم پس چرا تصدیق نمی‌کنید؟ ( 57 )

 آیا ندیدید (و به حقیقت در نیافتید) که نخست شما نطفه‌ای (بی‌قدر و قابلیّت) بودید؟( 58 )

 آیا شما خود آن نطفه را (به صورت فرزند انسان) می‌آفرینید یا ما آفریننده‌ایم؟ ( 59 )

 ما مرگ را بر همه شما مقدّر ساختیم و هیچ کس بر قدرت ما سبق نتواند برد. ( 60 )

 در اینکه شما را فانی کرده و خلقی دیگر مثل شما بیافرینیم و شما را به صورتی (در جهانی دیگر) که اکنون از آن بی‌خبرید برانگیزیم. ( 61 )

 و بی‌شک شما از نشأه اوّل خود آگاه شدید (که از عدم به وجودتان آوردیم) پس چرا متذکر (عالم آخرت) نمی‌شوید؟ ( 62 )

 آیا دیدید تخمی را که در زمین می‌کارید؟ ( 63 )

 آیا شما آن تخم را می‌رویانید یا ما رویاننده‌ایم؟ ( 64 )

 اگر ما بخواهیم کشت و زرع شما را خشک و تباه می‌سازیم تا با حسرت و ندامت به سخنان بیهوده پردازید. ( 65 )

 (و گویید) که ما سخت در زیان و غرامت افتادیم. ( 66 )

 بلکه به کلی محروم گردیدیم. ( 67 )

 آیا آبی را که شما می‌نوشید متوجهید؟ ( 68 )

 آیا شما آن آب را از ابر فرو ریختید یا ما نازل ساختیم؟ ( 69 )

 اگر می‌خواستیم آن آب را شور و تلخ می‌گردانیدیم، پس چرا شکرگزاری نمی‌کنید؟! ( 70 )

 آیا آتشی که روشن می‌کنید می‌نگرید؟ ( 71 )

 آیا شما درخت آن را آفریدید یا ما آفریدیم؟ ( 72 )

 ما آن را مایه پند و عبرت و توشه مسافران (کوه و بیابان عالم) گردانیدیم. ( 73 )

 پس (ای رسول) به نام بزرگ خدای خود تسبیح گو. ( 74 )

 سوگند به مواقع نزول ستارگان (یا آیات کریمه قرآن). ( 75 )

 و این سوگند اگر بدانید بسی سوگند بزرگی است. ( 76 )

 که این قرآن کتابی بسیار بزرگوار و سودمند و گرامی است. ( 77 )

 که در لوح محفوظ سرّ حق مقام دارد. ( 78 )

 که جز دست پاکان (و فهم خاصّان) بدان نرسد. ( 79 )

 تنزیلی از پروردگار عالم است. ( 80 )

 آیا با این سخن (آسمانی) باز انکار و نفاق می‌ورزید؟ ( 81 )

 و بهره خود را تکذیب آن قرار می‌دهید؟ ( 82 )

 پس چرا هنگامی که جان کسی به گلو رسد. ( 83 )

 و شما وقت مرگ (بر بالین آن مرده حاضرید و او را) می‌نگرید. ( 84 )

 و ما به او از شما نزدیکتریم لیکن شما بصیرت ندارید. ( 85 )

 پس چرا اگر حیات به دست شما و طبیعت است و شما را آفریننده‌ای نیست. ( 86 )

 روح را دوباره به بدن مرده باز نمی‌گردانید اگر راست می‌گویید؟ ( 87 )

 پس (بدانید آن که بمیرد) اگر از مقربان درگاه خداست. ( 88 )

 آنجا در آسایش و نعمت و بهشت ابدی است. ( 89 )

 و اگر از اصحاب یمین است. ( 90 )

 پس (وی را بشارت دهید که) تو را (از هر رنج و درد و الم) ایمنی و سلامت است. ( 91 )

 و اما اگر از منکران و گمراهان است. ( 92 )

 نصیبش حمیم جهنم است. ( 93 )

 و جایگاهش آتش دوزخ است. ( 94 )

 این (وعد و وعید) البته یقین و حق و حقیقت است. ( 95 )

 پس به نام بزرگ خدای خود تسبیح گوی. ( 96)