🙏 شعبه خدا روی زمین
✍️ احسان محمدی_ هنوز هم عادت دارم هر کتاب و روزنامه و کاغذ رها شده روی زمین را بردارم و بخوانم. شانزده سال پیش درست سرکوچه ورودی دانشگاه روی زمین روزنامه پاره ای دیدم.
✍️ روزهای اوج پائولو کوئیلو بود و ادبیات آمریکای لاتین. به نظرم چیزی شبیه یک مناجات در همان فرهنگ بود. "یک روز خدا را دیدم. گفتم خدایا! تو به من قول دادی در همه ی روزها کنارم می مانی. اما حالا که سرم را بر می گردانم و به گذشته نگاه می کنم توی زندگی ام دو ردپا می بینم. یکی تو. یکی من. اما در سخت ترین و تلخ ترین روزها فقط یک ردپا می بینم. به من بگو چرا من را در آن روزها تنها گذاشتی؟ ... خدا لبخند زد و گفت: فرزندم! من در همه روزها کنارت بودم. اگر آنجا فقط یک ردپا می بینی، ردپای من است که در روزهای سخت و تلخ تو را روی دوشم گرفتم".
✍️ شیفته انسان های خداگونه ای هستم که گاهی در زندگی ما را دوش می گیرند و از دشواری ها گذر می دهند اما هیچوقت خبردار نمی شویم. منت نمی گذارند. به رخ مان نمی کشند اما از دور مراقب مان هستند. اینها شعبه خدا روی زمین هستند. آنهایی که دوست مان دارند و خبر نداریم. نگران مان هستند و نمی دانیم و گاهی برای گذر از سختی ها ما را دوش گرفته اند و رد کرده اند و ما فکر می کنیم خودمان گذر کرده ایم و آنها هیچ نمی گویند و فقط لبخند می زنند.
🖋 @ehsanmohammadi95
