پهپاد
https://www.instagram.com/cnhamid.ir
www.CnHamid.ir
مینی پهپاد اسپارک
به گزارش فیسیت، به نقل از دیجیاتو، سال گذشته کمپانی DJI پهپاد «Mavic Pro» را معرفی کرد که محصولی جمع شونده با ابعادی کوچک که مورد علاقه ماجراجویان و تنوع طلبان محسوب می شد. حال این شرکت دستگاه کوچک تر و سبک تر و قابل حملی را به نام «اسپارک» یا به انگلیسی «Spark» معرفی کرده که در واقع یک «مینی پهپاد» یا به انگلیسی «Mini drone» به شمار می رود. دی جِی آی اعلام کرد این دستگاه صرفاً برای سلفی گرفتن طراحی نشده است، اگرچه مطمئناً اکثر کاربران به همین منظور از آن استفاده خواهند کرد.
Spark به راحتی از کف دست شما بلند شده و برای اولین بار، کنترل آن از طریق حالت های حرکتی بدن، انجام می گیرد. با استفاده از حرکات دست می توانید پهپاد را به راحتی حرکت دهید و با آن عکس بگیرید، و در نهایت دوباره آن را روی دستانتان فرود بیاورید.
وزن این پهپاد 300 گرم است و ابعادش mm55×mm143 × mm143 می باشد، با این حال دوربینی مجهز به حسگر 12 پیکسلی inch1/2.3 همراه با لنز 81.9 درجه و گشودگی دیافراگم f/2.6 در آن به کار رفته است. این دوربین می تواند تصاویری با pixels2976×3968 Resolution بگیرد، یا ویدیوهای تمام اچ دی را با نرخ 30 فریم بر ثانیه به ثبت برساند. ماژول تصویربرداری مورد بحث به لرزشگیر مکانیکی دومحوره مجهز است. حداکثر سرعت Spark به km/h50 می رسد، البته این سرعت در صورتی است که در جهت مخالف حرکت آن نوزد. باتری 1480 میلی آمپر ساعتی نیز برای حداکثر 16 دقیقه پرواز با سرعت ثابت 20 کیلومتر بر ساعت در هوای آرام کفایت می کند. و به نسبت نیروی وارده بر آن بر اثر باد مقدار مصرف باتری آن افزایش می آید که به همان نسبت زمان پرواز آن کاهش می یابد. حداکثر زمان معلق بودن در هوا نیز برای اسپارک برابر 15 دقیقه اعلام شده است.
مینی پهپاد جدید DJI به رنگ های سفید، آبی فیروزه ای، سبز فسفری، قرمز و زرد، با قیمت پایه$ 499 به فروش می رسد. پکیج پایه شامل خود پهپاد، یک عدد باتری و یک شارژر USB همراه با سه جفت پره می باشد. بسته $699 اسپارک هم یک باتری اضافه، یک جفت پره بیشتر، کنترلر ریموت، محافظ پره، داک شارژ، و کیف شانه ای را همراه با کابل های مختلف به همراه خواهد داشت.
کمپانی DJI با معرفی پهپاد تاشوی Mavic Pro، گوپرو را به رقابت دعوت کرد
کمپانی چینی DJI که شهرت زیادی در تولید پهپادهایی با کارکرد های گوناگون دارد، اخیراً از پهپاد جدیدی رونمایی کرده که وقتی تا شود، فضایی برابر با یک بطری آب اشغال می کند. این پهپاد جدید Mavic Pro نامیده شده و در حالی قرار است به دست مشتریان برسد که هفته پیش، گوپرو هم از پهپاد مشابهی به نام Karma رونمایی کرد که آن نیز برای جا به جایی آسان تا می شود.
DJI می گوید که باله های Mavic Pro به سمت بدنه درون تا می شوند و به همین جهت، امکان قرار دادن آن در کوله پشتی یا کیف دستی فراهم آمده است. DJI که در تولید پهپاد جدید خود، امکان جا به جایی آسان را در اولویت قرار داده، کنترلر Mavic را نیز کوچک تر از سابق طراحی نموده و امکان اتصال موبایل های هوشمند به کنترلر برای تماشای تصاویر زنده ضبط شده از سوی درون نیز مهیا شده است.
Mavic Pro بدون کنترلر قیمتی معادل 749 دلار دارد و به همراه 2 باتری اضافه به دست خریداران خواهد رسید. در همین حال مدل عرضه شده به همراه کنترلر، 999 دلار و باندل پیشرفته پهپاد شامل آداپتر، هاب شارژ و کیف 1299 دلار قیمت گذاری شده است. Mavic Pro می تواند با هر بار شارژ برای 27 دقیقه در آسمان باقی بماند که حدود 7 دقیقه از مدت پرواز کارما بیشتر است.
درست مثل پهپاد بزرگتر و گران قیمت تر Phantom 4، درون Mavic Pro از سنسورها و پردازنده های مختلفی برای ممانعت از برخورد با موانع و قفل کردن روی اشیای در حال حرکت بهره می برد. با این حال، Mavic Pro از سنسورها و هسته های پردازشی بیشتری نسبت به Phantom 4 بهره می برد که قابلیت های جدیدی با خود به همراه می آورند؛ از جمله این قابلیت ها، به امکان صدور فرمان های مختلف با حرکات دست می توان اشاره نمود.
https://www.instagram.com/cnhamid.ir
www.CnHamid.ir
معرفی پهپاد شناسایی پایونیر
عملیات های نظامی آمریکا در دهه ۱۹۸۰ در گرانادا، لبنان و لیبی نیاز به توانمندی شناسایی، هدف یابی و ارزیابی میدان نبرد را برای فرماندهان میدانی نمایان کرد. این نیاز باید در قالب یک سامانه هوایی بدون سرنشین مقرون به صرفه مبتنی بر استفاده از فناوری های موجود تامین می شد. بر این اساس در تابستان سال ۱۹۸۵ مسئولان ارتش آمریکا بطور رسمی این نیازمندی را اعلام کردند. پس از اعلام مناقصه نهایتا طرح شرکت ای ای آی با نام پایونیر برند شد. ارزیابی های اولیه در سال ۱۹۸۶ با انجام آزمایش های پروازی دو فروند پایونیر آغاز شد. در سال ۱۹۸۷ سه فرود دیگر از این پهپاد به تفنگداران دریایی ارتش آمریکا تحویل شد. این پرنده ها علاوه بر پایگاه های زمینی بر روی عرشه چند شناور نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند. پایونیر در میدان های عملیاتی مختلفی شامل خلیج فارس، بوسنی، یوگسلاوی و سومالی مورد استفاده قرار گرفته است.
تفنگداران دریایی ارتش آمریکا از نخستین روزهای حمله نظامی به عراق در سال ۲۰۰۳ از این پهپاد استفاده می کنند. پرتاب پایونیر با کمک راکت تقویتی و یا توسط ریل نیوماتیکی انجام می شود و بازیافت آن روی عرشه شناورها توسط تور مخصوص انجام می شود. این هواپیما برای فرود بر روی باند زمینی به محوطه ای با ابعاد ۲۰۰ در ۷۵ متر نیاز دارد. محموله عملیاتی این پهپاد شامل دوربین های الکترواپتیکی و فروسرخ، حسگر آکوستیک و تجهیزات تصویربرداری چندطیفی است و در حین پرواز می توان هدایت آنرا از یک ایستگاه زمینی به ایستگاه دیگر منتقل کرد. لینک داده این پرنده در باند سی کار می کند. ایستگاه زمینی پایونیر کم جا و سبک است و به راحتی در یک کوله پشتی نظامی استاندارد جا می شود و توسط یک نفر کاربر قابل راه اندازی و بهره برداری می باشد. یکی از اتفاقات کم نظیر برای یک پهپاد عملیاتی در حین استفاده از پایونیر توسط نیروی دریایی آمریکا در عملیات طوفان صحرا رخ داد. در یکی از ماموریت های شناسایی شناور میسوری متوجه استقرار یک توپ سنگین نیروهای عراقی در جزیره ای نزدیک ساحل شهر کویت شد. نیروهای مستقر بر روی عرشه این شناور یک فروند پایونیر را برای مکان یابی هدف به سوی جزیره اعزام کردند. لحظاتی بعد نیروهای عراقی که از حضور پایونیر غافلگیر شده بودند و در دوربین های خود حرکت شناورهای آمریکایی را به سوی جزیره مشاهده کردند با تکان دادن دست و پارچه از طریق دوربین پایونیر تسلیم شدن خود را به اطلاع فرماندهان شناور آمریکایی رساندند.
شرکت صهیونیستی آی ای آی نیز در توسعه این پهپاد مشارکت داشته است. برخی پایونیر را نمونه ارتقاءیافته پهپاد ماستیف می داند که توسط شرکت صهیونیستی تادیران توسعه یافته است. تاکنون بیش از ۱۷۵ فروند از این پرنده تولید شده که حدود ۳۵ فروند از آن تا تابستان ۲۰۱۴ در خدمت عملیاتی باقی مانده اند.
موتور:
یک موتور پیستونی دو سیلندر ساچس-۲ با توان ۲۶ اسب بخار و ملخ دو پره هل دهنده با ظرفیت ۴۷ لیتر سوخت
ابعاد:
دهانه بال: ۵/۱۵ متر
طول کلی: ۴/۳ متر
ارتفاع کلی: ۱ متر
اوزان:
حداکثر وزن برخاست: ۱۸۹ کیلوگرم
عملکرد:
سرعت سیر: ۱۷۶ کیلومتر بر ساعت
سقف پرواز عملیاتی: ۵۶هزار پا
برد: ۱۵۵ کیلومتر
مداومت پروازی: ۵ ساعت
منبع:
نوید مقصودی، یکصد پهپاد نام آشنا، انتشارات اندیشگاه فناوری های نوین، تهران، ۱۳۹۳٫
پهپاد بلک جک RQ-21A
طراحی یک پهپاد با ویژگی برخاستِ آسان و سریع و فرود ایمن و بدون دردسر، یکی از اهداف طراحان بوده است. گاهی ماموریت تعریف شده برای پهپاد تعیین کننده این ویژگی هاست. مثلا پرواز از روی ناوچه( که مساحت عرشه‌اش کمتر از چند ده متر است) و فرود بروی آن ممکن است در نگاه اول بعید بنظر برسد. اما باید بگوییم این کار شدنی است. پهپادهای تاکتیکی معمولا دارای این ویژگی هستند، تاکتیکی به این معنی که لازم است خیلی سریع به پرواز درآیند و تا فواصل چند ده کیلومتری بتوانند تصویر زنده تهیه کنند.
بلک جک یکی از همین پهپادهای تاکتیکی است که با عنوان RQ-21A شناخته می‌شود. در نگاه اول به این پهپاد حتما یاد پهپاد اسکن ایگل خواهید افتاد. بلک جک برادر کوچکتر اسکن ایگل آمریکایی ساخت شرکت insitu است، همان پهپادی که نمونه بومی آن چند سال پیش در کشور ساخته شد. این پهپاد در سال ۲۰۱۲ اولین پروازش را انجام داده و دو سال بعد معرفی شده و تا الان ۱۰۵ فروند از این پهپاد تاکتیکی به کاربر اصلی و سفارش دهنده‌اش یعنی نیروی دریایی آمریکا تحویل داده شده است. در حقیقت طرح بلک جک، طرحی است که در سال ۲۰۱۰ برنده رقابت توسعه یک پهپاد کاربردی برای این واحد نظامی از بین سایر طرح‌ها شده بود.
وزن برخاست این پهپاد ۶۱ کیلوگرم است و موتوری پیستونی با توان ۸ اسب بخار دارد که می‌تواند حداکثر سرعت ۱۳۸ کیلومتر برساعت و پرواز تا فواصل حدود ۱۰۰ کیلومتری را برای بلک جک فراهم آورد. از ویژگی‌های تحسین برانگیز این پهپاد دستیابی به مداومت پروازی ۲۴ ساعته در نمونه اصلاح شده است که پیش از آن تنها ۱۶ ساعت بود. اگرچه وزن برخاست در نمونه بهینه شده، به ۶۶ کیلوگرم افزایش یافته است.
این پهپاد شناسایی از تجهیزات کاربردی و مدرنی برای انجام ماموریت‌های خود استفاده می‌کند. دوربین‌های تصویربرداری در روز و شب، اینفرارد، سیستم هدف گذاری لیزری روی اهداف ثابت یا متحرک، سیستم شناسایی خودکار Automatic identification system) یا (AIS که در موقعیت یابی دریایی کاربرد دارد، بخش رله ارتباطاتی، انواع سنسورها … از جمله این تجهیزات می باشند. این تجهیزات این امکان را به بلک جک می دهد تا ماموریت هایی با ویژگی های هوشمندی، نظارت و شناسایی که اختصارا ISR یا (intelligence, surveillance, and reconnaissance) نامیده می شوند را بتواند انجام دهد.
دوربین و نشانگرهای لیزری
شرکت insitu یک سیستم بلک جک را شامل ۵ پهپاد و ۲ ایستگاه کنترل در نظر گرفته است که پرتاب گرها می توانند بروی زمین یا روی عرشه یک ناوچه یا کشتی قرار گیرند. قابلیت جمع شوندگی و ماژولار بودن و قرارگیری در یک جعبه کوچک یکی دیگر از مزایای این پهپاد می باشد که حمل آن را بسیار راحت کرده است. اگرچه پرتابگر و گیره هوایی آن هم فضای نسبتا زیادی را اشغال می کنند.
اما از ویژگی های منحصر به فرد و جالب پهپادهای ساخت شرکت insitu نحوه بازیابی یا فرود آنهاست. فرود با کمک وسیله ای به نام Skyhook یا گیره هوایی انجام می شود. به این نحو که بازوی بلندی که یک بند به آن آویزان است، وظیفه گرفتن پهپاد در در حین حرکت را بر عهده دارد. در نوک بال های بلک جک قلابی قرار دارد که به بند گیر کرده و پهپاد در کسری از ثانیه سرعتش به صفر رسیده و متوقف می شود.
بلک جک دو کاربر دیگر هم دارد، کانادا و هلند، البته تعداد خریدهای آنها تنها به ۱۰ فروند می رسد و پیش بینی می شود تعداد مشتریانش برای کاربردهای دریایی کم کم زیاد می شود. اگرچه مسائل فنی در نرخ تولید این پهپاد، توسعه آن را کمی با مشکل مواجه کرده است.
مشخصات عمومی:
۲.۵ متر |
طول بدنه : |
۴.۹ متر |
طول بال : |
۳۷ کیلوگرم |
وزن خالی : |
۶۱ کیلوگرم (نمونه بهینه شده: ۶۶ کیلوگرم) |
حداکثر وزن برخاست : |
۸ اسب بخار |
قدرت موتور : |
مشخصات عملکردی :
۱۳۸ کیلومتر بر ساعت |
حداکثر سرعت : |
حداکثر سرعت : |
۱۳۸ کیلومتر بر ساعت |
۱۶ ساعت (نمونه بهینه شده: ۲۴ ساعت) |
مداومت پروازی |
مداومت پروازی |
۱۶ ساعت (نمونه بهینه شده: ۲۴ ساعت) |
۹۳ کیلومتر |
برد: |
برد: |
۹۳ کیلومتر |
۱۹.۵ کیلومتر |
سقف پروازی : |
سقف پروازی : |
۱۹.۵ کیلومتر |
منابع:
www.en.wikipedia.org
www.insitu.com
www.navaldrones.com
پهپاد یسیر / سایه
پهپاد های شناسایی از مهمترین تجهیزات برای هر نیروی نظامی هستن و نوع های مختلفی هم براساس برد یا زمان پرواز دارن که از چند کیلومتر شروع شده تا چند هزار کیلومتر. پهپاد شناسایی یسیر هم یک پهپاد ایرانیه که ثابت کرده وظیفه خودشو بخوبی میتونه انجام بده. البته این پهپاد براساس پهپاد توانمند اسکن ایگل آمریکایی ساخته شده. پهپاد اسکن ایگل یکی از همون پهپادهایی است که بدون اجازه و برای جاسوسی وارد خاک ایران شده بود و البته تاوانش رو هم خیلی سریع پرداخت کرد و هیچوقت پیش صاحبش برنگشت. نیروهای مسلح کشورمون پس از اینکه اسکن ایگل امریکایی رو به دام انداختن کارهای تحقیقاتی خودشون بروی این عقاب جستوگر شروع کردن و چند سال بعد نمونه ایرانی این پهپاد بنام “پهپاد سایه” ساخته شد.
وزن برخاست یسیر حدود ۲۰ کیلوگرم و برد یا شعاع پروازیش ۲۰۰ کیلومتره. یسیر میتونه تا حدود ۱۰ ساعت و تا ارتفاع ۱۵۰۰۰ هزار پایی (هر پا حدود ۰.۳ متر) پرواز کنه. البته نمونه اصلی این پهپاد قابلیت های بیشتر داره و در نمونه ایرانی هم داره تلاش میشه تا به قابلیتهاش اضافه بشه.
سایه یا نمونه کمی تغییر یافته آن به نام یسیر، در دو نوع بدون دم و با دم ساخته شده که بنظر میرسه نوع با دم برای بالابردن پایداری و کنترل بهتر ساخته شده. چون پایدار کردن یک هواپیمای بدون دم در علم طراحی پیچیدگی های خاص خودش رو داره. پهپاد یسیر پس از اینکه به نیروی زمینی ارتش تحویل داده شد نامش بر سر زبان ها افتاد البته پیش از آن در یکی از برنامه های تلوزیونی تصاویر اندکی از خط تولید نمونه اصلی یعنی “سایه” نشان داده شده بود.
اجزاء اصلی یسیر مانند بال، بدنه و دم، از هم جدا میشن و براحتی در یکی جعبه مستحکم قرار می گیرن یعنی به آسانی قابل حمل میشه که این خیلی مهمه. این پهپاد به دوربین های شناسایی خیلی قوی مجهز شده و از یک ایستگاه کنترل زمینی و از راه دور کنترل میشه و حتی اگه نیاز باشه قابلیت پرواز خودکار رو هم داره. اخیرا در خبری گفته شد قابلیت انتحاری بودن هم به این پهپاد اضافه شده یعنی میتونه مثله یک موشک مواد منفجره با خودش حمل کنه و خودش رو با سرعت به هدف بکوبه و منهدمش کنه. ولی بعدها این خبر به طور رسمی تکذیب شد. یسیر چرخ یا ارابه فرود نداره و مانند نمونه اصلی با کمک گرفتن از یک پرتابگر جداگونه شروع به پرواز میکنه. فرود یسیر هم بدون چرخ انجام میشه یعنی بروی سینه می نشینه. البته در زیر آن ضربه گیر نصب میشه. این موضوع قابلیت خیلی مهمی به حساب میاد چون می تونه بدون نیاز به باند فرودگاه در هر جایی امکان نشست (Landing) و برخاست(Take off) داشته باشه.
جالبه بدونید یسیر (یا احتمالا سایه) مشتری های خارجی هم داشته و این پهپاد توانمند، عملیات های مختلفی رو بر بالاسر تروریست های موجود در منطقه خاورمیانه انجام داده.
سایر مشخصات فنی پهپاد یسیر:
شناسایی-رزمی |
نوع ماموریت |
حدود ۲ متر |
طول بدنه |
حدود ۳ متر |
طول بال |
حدود ۰.۷۵ متر |
ارتفاع |
– |
وزن خالی |
بین ۲۰ الی ۲۵ کیلوگرم |
حداکثر وزن برخاست |
موتور پیستونی |
نیروی رانش |
– |
حداکثر سرعت |
۲۰۰ کیلومتر |
شعاع عملیاتی |
– |
حداکثر برد |
حدود ۴۵۰۰ متر |
سقف پرواز |
پهپاد ریپر (MQ-9 Reaper)
کاربردهای پرنده های هدایت پذیر از دور یا همان پهپادها روز به روز در حال افزایشه و پیش بینی میشه که در دهه های آینده، اینگونه وسایل پروازی جایگاه بسیار ویژه ای در کاربردهای نظامی و غیر نظامی داشته باشن. پهپادها ابتدا فقط به منظور گشت زنی و شناسایی مورد استفاده می گرفتن و برد پروازی نسبتا کمی داشتن و در محیط های پروازی محدودی پرواز می کردن. اما حالا دیگر فرق کرده و پهپادها سرشان بسیار شلوغ شده چون وظایفی تاکتیکی مثل بمباران و حتی نبردهای هوایی نیز به آنها سپرده شده و آنها رو قادر ساخته تا بتوانند در ارتفاع های بالا پرواز کنن و بردهای های بیش از ۱۰۰۰ کیلومتری پرواز داشته باشن…
پهپاد رپیر یا MQ-9 Reaper یکی از این پهپادهاست. این پهپاد توانمند، یکی از بهترین پهپادهای تاکتیکی دنیاست که توسط شرکت جنرال اتمیکز (General Atomics) طراحی و ساخته شده. ریپر اولین پروازش رو در سال ۲۰۰۱ انجام داد و حدود ۶ سال بعد یعنی در سال ۲۰۰۷ به طور رسمی از آن رونمایی شد.
این پهپاد همچون سایر پهپادهای برد بلند، یک ایستگاه کنترل زمینی داره که دو اپراتورها یا خلبان وظیفه کنترلش را به عهده دارن. جالبه بدونید که هدایت این پهپاد از طریق ارتباطات ماهواره ای انجام میشه. یعنی اپراتورهای ریپر، از آمریکا براحتی می تونن آن را در در هر نقطه ای از جهان که هست کنترل کنن. البته این پهپاد پیشرفته قادره با برنامه ریزی از پیش تعیین شده در کامپیوترش بدون استفاده از خلبان و به طور اتوماتیک هم پرواز کنه که این موضوع برگ برنده ای برای این پهپاد بحساب میاد. قابلیت های بالای این پهپاد باعث شده شرکت بزرگ ناسا نیز از آن برای کارهای تحقیقاتی خود استفاده کنه.
ریپر با وزن برخاست ۴۷۶۰ کیلوگرمی خود دارای بالی به طول ۲۰ متر و بدنه ای ۱۱ متری است. بالهای باریک و بلند این پهپاد آن را قادر می سازه تا مانند یک گلایدر مدت زمان زیادی رو بتونه در آسمان و با قدرت موتور کم پرواز کنه. ریپر قادره محموله ای به وزن ۷۰۰ کیلوگرم رو با خودش حمل کنه که ۱۴۰۰ کیلوگرم از این محموله را در خارج از خود یعنی ۱۴۰۰ کیلوگرم بمب و موشک و ۳۰۰ کیلوگرم مابقی رو در داخلش جای بده. حداکثر سرعت ۴۸۲ کیلومتر بر ساعت، برد عملیاتی ۱۸۲۵ کیلومتر و ۱۴ ساعت مدت زمان یا مداومت پروازی با حداکثر وزن محموله و پرواز در ارتفاع ۲۵ هزار پایی (۷.۵ کیلومتری) آن را تبدیل به یک پهپاد شکارچی و ماجراجو کرده است.
تا الان بیش از ۱۰۰ فروند از این پهپاد ساخته شده و هم اکنون علاوه بر آمریکا کشورهای مختلفی از جمله انگلیس، فرانسه، ایتالیا و هلند از آن استفاده می کنن. متاسفانه این پهپاد قاتل، عملیات های مختلفی را علیه مردم کشورهای عراق، افغانستان، پاکستان و یمن انجام داده است.
شناسایی-رزمی |
نوع ماموریت |
۱۱ متر |
طول بدنه |
۲۰ متر |
طول بال |
۳/۸۱ |
ارتفاع |
۲۲۲۳ کیلوگرم |
وزن خالی |
۴۷۶۰ کیلوگرم |
حداکثر وزن برخاست |
یک موتور توربوپراپ با توان ۹۰۰ اسب بخار |
نیروی رانش و نوع موتور |
۴۸۲ کیلومتر بر ساعت |
حداکثر سرعت |
۱۸۲۵ کیلومتر |
شعاع عملیاتی |
۲۵۰۰۰ پا (۵/۷ کیلومتر) |
سقف پرواز |
لاکهید مارتین آرکیو ۱۷۰ سنتینل (به انگلیسی: Lockheed Martin RQ-170 Sentinel) یک هواپیمای شناسایی است که توسط شرکت لاکهید مارتین ساخته شده و توسط نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در عملیات بلندمدت آزادی (جنگ افغانستان) مورد استفاده قرار گرفته‌است. از مشخصات این هواپیما اطلاعات اندکی به بیرون درز پیدا کرده‌است، اما کارشناسان نظامی معتقدند که این هواپیما، رادارگریز بوده و دارای ابزارهای شناسایی می‌باشد از پهپادهای هم خانواده این نوع پهباد MQ170 بوده که قابلیت حمل مهمات را داراست این پهپاد بیشتر به عنوان ابزاری برای جاسوسی استفاده می‌شود.
شناسایی-رادارگریز |
نوع هواپیما |
|
کشور سازنده |
لاکهید مارتین |
شرکت سازنده |
۲۰۰۷ |
تاریخ رونمایی |
تحت توسعه و تولید |
وضعیت کنونی |
نخستین بار از این هواپیمای جاسوسی در افغانستان و طی «عملیات آزادی پایدار» استفاده شد، به همین خاطر به این هواپیما لقب جانور قندهار داده شده‌است. تکنولوژی بکار گرفته شده در این هواپیما با تکنولوژی به کار گرفته شده در هواپیماهای بی-۲ و جنگنده اف-۳۵ لایتنینگ ۲ همسان است. تاییدهایی مبنی بر استفاده از این هواپیما در آسمان ایران و پاکستان صورت گرفته‌است. در دسامبر ۲۰۱۱، نیروهای ایرانی در ادعایی اعلام کردند که با هک‌کردن سامانهی کنترل این پهپاد و در اختیار گرفتن کنترل، آن را در ایران به زمین نشانده‌اند. نیروی هوایی آمریکا نیز از گم‌شدن یک دستگاه از این پهپاد به علت نقص در سیستم موقعیت‌یابی خبر داد. در ادامه باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا اعلام کرد که دولت این کشور از جمهوری اسلامی ایران خواسته‌است تا این هواپیما را به دولت آمریکا بازگردانند. از این پهپاد برای عملیات جاسوسی در کره شمالی از پایگاهی در کره جنوبی نیز استفاده شده‌است.
این هواپیما، یک هواپیمای بدون سرنشین از نوع لاکهید مارتین آر کیو ۱۷۰ سنتینل بود. از آنجا که آمریکا سعی کرده‌است مشخصات این هواپیما را محرمانه نگه دارد، اطلاعات بسیار کمی دربارهی آن در دست است. این پهپاد که تخمین زده شده قادر به پرواز تا ۱۵ الی ۱۸ کیلومتری سطح زمین است، یک موتور دارد، تا حد زیادی رادارگریز بوده و در حال پرواز به سختی با چشم انسان قابل رویت است. این پهپاد ساخت سال ۲۰۰۷ است و با توجه به تصاویر منتشرشده، به نظر می‌رسد که مطابق با آخرین تکنولوژی‌های سال ساختش نیست و سعی شده با کمترین هزینه، و با خودداری از استفاده از تمام تکنولوژی‌های حساس، فقط دارای قابلیت‌های «قابل قبول و در حد نیاز» باشد. دلایل این ادعا، آن است که در طراحی بخش‌هایی از آن، تمامی قواعد رادارگریز کردن رعایت نشده‌است. مثلاً ورودی‌های هوای موتور با سرپوشی مشبک پوشیده شده در حالی که این روش امروزه برای هواپیماهای جاسوسی رادارگریز منسوخ شده‌است، یا این که خروجی‌های هوای موتور به جای روی بدنه در انتهای آن قرار دارد، نوک بال‌ها نیز بیش از حد منحنی به نظر می‌رسند و دریچه‌های ارابه فرد، به جای منطبق بودن با خطوط لبه حمله چهارگوش است. به‌طور کلی از اطلاعات در دست می‌توان برداشت کرد که آر کیو ۱۷۰ یک هواپیمای «تاکتیکی عملیاتی» و نه یک هواپیمای «ویژه جاسوسی» است .
ویژگی‌های عمومی
- نیروی پیشران: نامعلوم، احتمالاً «تی‌اف۳۴» جنرال الکتریک
ابعاد
- ارتفاع: ۱۰ فوت/ ۳ متر (تخمینی)
- طول بال‌ها: ۴۳ فوت/ ۱۳ متر (تخمینی)
- سرعت ۸۰۰ تا ۹۷۰ کیلومتر در ساعت (تخمینی)
کارایی
- ارتفاع پروازی: ۱۵٬۰۰۰ متر (تخمینی)
- به‌طور کلی از اطلاعات در دست می‌توان برداشت کرد که آر کیو ۱۷۰ یک هواپیمای «تاکتیکی عملیاتی» و نه یک هواپیمای «ویژه جاسوسی» است کاربرد اصلی این پهپاد در شنود سیستم‌های مخابراتی [موبایل، بی‌سیم رادیویی] و عکس برداری از مناطق نظامی و استراتژیک می‌باشد
ویژگی‌ها خاص
- از ویژگی‌های خاص این پهباد می‌توان به سنسورهای بسیار دقیق و حساس [اندازه‌گیر، حرارت، حرکت، تشعشع‌های رادیو اکتیو و... ]، دوربین‌های قدرت مند و سیستم ناوبری هوشمند این پهپاد اشاره کرد.
کپی در ایران
مهندسی معکوس
اسرائیل مدعی شده که ایران یک کپی از مدلRQ-170 در پوشش ارائه اطلاعات در مورد پهپاد کاربردی ScanEagle آمریکا به روسیه تحویل داده‌است اسرائیل برای این ادعا شواهدی ارائه نداده‌است در نهایت ایران در ۲۱ اردیبهشت سال ۱۳۹۲ادعا کرد توانسته این پهپاد را به‌طور کامل مهندسی معکوس نماید و از مدل کپی ایرانی آن رونمایی خواهد کرد .
در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۳ ایران رسماً از نمونهی کپی پهپاد آمریکایی که ادعا می‌شود با مهندسی معکوس ساخته شده رونمایی کرد. ایران شواهد و مدارکی دال بر صحت وجود توانایی‌های پهپاد کپی شده مانند توانایی‌های ابتدایی پرواز و فرود، سقف پروازی آن و توانایی‌های پیشرفته رادار گریزی، سیستم‌های کنترل هدایت و پیش رانش، توانایی جاسوسی پیشرفته و… ارائه نکرده‌است.
پرواز در ایران
در آبان ۱۳۹۳، نیروی هوافضای سپاه پاسداران ایران مدعی شد که با مهندسی معکوس پهپاد RQ 170، موفق شده‌است نمونهی ایرانی آن را به پرواز درآورد. اعلام این خبر، با نمایش فیلمی چند دقیقه‌ای از پرواز این پهپاد، همراه بود. پس از نمایش فیلم برخی از تحلیل گران مدعی شدند آنچه در فیلم نمایش داده شده نمونه‌ای کوچک با اندازه ۶۰ در صد نمونه واقعی است و آنچه که در فیلم نمایش داده می‌شود نه یک کپی کامل (Full Scale) که یک RC (هواپیمای کنترل از راه دور) می‌باشد در فیلم نمایش داد شده پهپاد در زمان فرود کاملاً بی‌ثبات بنظر می‌رسد و حتی از دقیقه ۰۶:۴۹ به بعد (فیلم نمایش داده شده توسط العالم) گویا از جلوه‌های کامپیوتری برای جلوه بیشتر و واقعی نشان دادن برخاست و فرود استفاده شده است.
پهپاد RQ-11
RQ-11 از جمله پهپادهای شناسایی بسیار پرکاربرد آمریکایی‌ها در عراق و افغانستان است. سادگی راه‌اندازی و همچنین قابل حمل بودن آن از جمله مهمترین مزایایی است که RQ-11 را به یکی از مهمترین پهپادهای آمریکا تبدیل کرده است. این هواپیمای بدون سرنشین ساخت شرکت «آئروویرنمنت» است. این شرکت که در کالیفرنیای آمریکا مستقر است، در زمینه ساخت ماشین‌آلات سوخت‌های نوین، خودروهای برقی و هواپیماهای بدون سرنشین تخصص دارد و از سال 1970 فعالیت خود را آغاز کرده است. این شرکت با تأسیس شرکت جانبی «اسکای تاور» و با همکاری سازمان ناسا و دولت آمریکا روی پروژه‌های هواپیماهای بدون سرنشین کار می‌کند.
این پهپاد اولین بار در ارتش آمریکا مورد استفاده قرار گرفته اما عملکرد و کارایی فوق‌العاده آن موجب شده تا بسیاری از دیگر کشورها نیز این نوع پهپادها را به خدمت بگیرند.
RQ-11 اولین بار با نام FQM-151 معرفی شد و سپس در سال 2002 توسعه یافت و به فرم کنونی درآمد و از لحاظ ظاهری در کلاس پرنده‌های بزرگتر پرواز آزاد FAI (فدراسیون بین‌المللی صنایع هوایی) و F1C قرار گرفت.
این پهپاد نیاز به سکوی پرتاب نداشته و آغاز پرواز آن با پرتاب به صورت دستی است. سامانه پیشران این هواپیما از نوع Pusher (هل‌دهنده) و موتور آن الکتریکی است. در این نوع سامانه، ملخک‌ها پشت موتور قرار گرفته و هواپیما را به جلو می‌راند.
RQ-11 قادر است تا شعاع 10 کیلومتر و تا ارتفاع 150 متر از سطح محل پرتاب و 4600 متر از سطح دریا اوج بگیرد. این پهپاد می‌تواند با سرعت بین 45 تا 97 کیلومتر در ساعت پرواز کند.
RQ-11 حدود 1.9 کیلوگرم وزن دارد و قادر است 60 تا 90 دقیقه پرواز مداوم داشته باشد. شعاع پرواز این پهپاد هم تا حدود 10 کیلومتر است. این پهپاد که از طریق پرتاب دستی پرواز خود را آغاز می کند، به کمک سامانه خلبان خودکاری خود، و با زوایه 45 درجه در مسیر تعیین شده، فرود می‌آید. RQ-11 قادر به جمع‌آوری اطلاعات، هدف‌یابی، اکتشاف، و پایش در روز و شب است.
طول بالهای RQ-11 حدود 130 سانتی‌متر و طول خود پهپاد 109 سانتی‌متر است. موتور این پهپاد از نوع الکتریکی Aveox 27/26/7 است و متوسط سرعت آن 56 کیلومتر در ساعت است.
مدل Raven RQ-11B این پهپاد در سال 2005 برنده جایزه برنامه پرنده‌های بدون سرنشین آمریکا شده و برنامه تولید انبود آن در سال 2006 آغاز شده است. اندکی پس از آن بود که RQ-11 در نیروی هوایی و نیروی دریایی آمریکا نیز به کار گرفته شد.
تاکنون بیش از 19هزار فروند از این نوع پهپاد تولید شده و استرالیا، جمهوری چک، دانمارک، اسپانیا، ایتالیا، هلند، انگلیس و چندین کشور دیگر این نوع پهپاد را برای استفاده‌های نظامی کار گرفته‌اند. برنامه توسعه این پهپاد همچنان ادامه دارد و قرار است نوع پیشرفته‌تر آن که قابلیت اتصال به شبکه تبادل دیجیتال داده را دارد، به ارتش آمریکا و کشورهای متحدش تحویل داده شود.
کنترل این پهپاد به دو صورت کنترل از روی زمین و کنترل از پیش تعیین شده و مأموریتی انجام می‌‌گیرد. در روش اول یک استگاه زمینی کنترل پهپاد را در اختیار دارد و در روش دوم مأموریت پهپاد در آن ذخیره شده و هواپیما به صورت خودکار با راهنمایی سیستم موقعیت یاب به محل‌های تعیین شده رفته و اطلاعات جمع‌آوری می‌کند.
اما آنچه که شکار چنین پهپادی را دشوار می‌کند، قابلیت فراخوان آنی آن است، به نحوی که متصدی کنترل می‌تواند با فشار تنها یک دکمه فرمان بازگشت فوری به محل پرتاب را صادر کند تا پهپاد به محلی که از آن پرتاب شده بازگردد. دوربین ارسال رنگی تصاویر و دوربین مادون قرمز دید در شب از جمله تجهیزاتی است که روی این پهپاد نصب شده است.
اما پایگاه آمریکایی «صنعت دفاع» نیز در مورد این پهپاد گزارش داده است که RQ-11 قادر است تصاویر گرفته شده را به صورت آنی به مرکز کنترل زمینی خود ارسال کند. این پهپاد در قالب شبکه نیز فعالیت می‌کند، که هر شبکه جمع‌آوری اطلاعات آن معمولا تشکیل شده است از 3 پهپاد و یک مرکز کنترل زمینی.
پهپاد هرمس
هواپیمای بدون سرنشین هرمس با نام کامل Elbit Hermes پهپادی با سایز متوسط، چند منظوره و ساخت رژیم صهیونیستی است که دو نمونه ۴۵۰ و ۹۰۰ دارد.
هرمس 450 برای انجام ماموریت هایی که انجام آن نیازمند پروازهای طولانی مدت است طراحی و ساخته شده است. این پهپاد قابلیت 20 ساعت پرواز مداوم را داشته و علاوه بر انجام عملیات های نظامی از قبیل شلیک موشک در امر جمع آوری اطلاعات نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
در سایت "دیفنس اینداستری دیلی" در توضیح هرمس 450 آمده است: طول بال های این پهپاد 10 متر است و می تواند حداکثر با وزن 550 کیلیوگزم از زمین به هوا برخیزد. این پهپاد می تواند بین 17 تا 20 ساعت پرواز مداوم در ارتفاع 18 هزار پایی داشته باشد.
این پهپاد علاوه بر آنکه توانایی حمل موشک های رافائل را دارد می تواند ماهواره های ارتباطی را نیز با خود حمل کند که البته برای انجام این کار (حمل ماهواره ارتباطی) باید تغییراتی در ساختار آن ایجاد شود.
در ادامه توضیحات این سایت نظامی آمده است: اسرائیل از هرمس 450 برای دو منظور یعنی تخریب اهداف نظامی و جمع آوری اطلاعات استفاده می کند.
از جمله کشورهایی که از پهپاد هرمس 450 استفاده می کنند علاوه بر رژیم صهیونیستی می توان به آذربایجان، بوتسووانا، برزیل، کلمبیا، کرواسی، قبرس، گرجستان، مکزیک، سنگاپور، انگلیس و امریکا اشاره کرد.
هرمس 900
هرمس 900 مدل پیشرفته تر هرمس 450 است. طول بال تا بال این هواپیمای هدایت پذیر بدون سرنشین 15 متر است و بالطبع می تواند با وزن بیشتری عملیات پرواز و برخاستن از روی زمین را انجام بدهد. این پهپاد را می توان با پهپادهای مدل MQ1 و یا پهپادهای گروه Heron که استفاده زیادی در ارتش اسرئیل دارند مقایسه کرد.
هرمس 900 در مقایسه با هرمس 450 می تواند در ارتفاع بالاتری پرواز کرده و و این عمل را در اتفاع 3 هزار پایی از سطح زمین انجام دهد. مدت زمانی هم که این هواپیما می تواند پرواز کند نیز افزایش یافته و می تواند بین 30 تا 36 ساعت پرواز کند.
پهپادهای هرمس 900 همچنین به سیستم تیک آف و فرود اتوماتیک نیز مجهیز هستند و سیستم های به کار رفته در آن نیز در مقایسه با هرمس 450 بسیار پیشرفته تر هستند و توانایی حمل 370 کیلیو تجهیزات و همچنین مهمات را نیز دارند.
رژیم صهیونیستی استفاده از پهپادهای هرمس 900 را تقریبا از ابتدای سال 2014 آغاز کرده و علاوه بر آن برزیل، شیلی، کلمبیا و مکزیک نیز از این پهپاد استفاده می کنند. البته سوئیس نیز در نظر دارد تعدادی از این پهپادها را خریداری کند.
